مقایسۀ اثر لیزر پرتوان و درمان رایج فیزیوتراپی در درمان تاندونیت سوپرااسپایناتوس

خلاصه مقدمه: تاندونیت شایع ترین اختلال عضلانی اسکلتی مفصل شانه است. تأثیرات مثبت لیزر کم توان همچون افزایش دامنۀ حرکتی و کاهش درد در درمان تاندونیت شانه تأیید شده است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر لیزر پرتوان و مقایسۀ آن با فیزیوتراپی رایج بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات نیمه تجربی یک سو کور بود. 40 بیمار (23 زن و 17مرد) در دو گروه لیزر پرتوان (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. فیزیوتراپی شامل مدالیتۀ تنس، التراسوند و تمرین درمانی برای هر دو گروه یکسان بود. گروه لیزر پرتوان علاوه بر درمان فیزیوتراپی تحت درمان با لیزر پر توان قرار گرفتند. تمامی بیماران به مدت دو هفته (6 جلسه) تحت درمان بودند. تمامی بیماران قبل و پس از درمان، visual analogue scale (vas) را برای تعیین شدت درد و پرسشنامۀ فارسی the disabilities of the arm, shoulder and hand (dash) را برای پیامد های فعالیت عملکردی شانه تکمیل کردند. یافته ها: میانگین نمرۀ vas و پرسشنامۀ dash بعد از درمان در هر دو گروه لیزر پرتوان و کنترل کاهش یافته و از نظر آماری معنادار بود (001/ 0p=). میانگین تغییرات نمرۀ درد و پرسشنامۀ dash گروه لیزر پرتوان نسبت به گروه کنترل بیشتر یود و از نظر آماری مقدار این تفاوت معنادار بود (100/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد همراهی لیزر پرتوان در کنار فیزیوتراپی رایج به عنوان یک روش جدید دارای اثرات درمانی بیشتری است. احتمالاً مکانیسم ضد التهابی لیزر از طریق تسریع کاهش درد باعث بهبود عملکرد مفصلی شده است. البته برای اثبات این ادعا به مطالعات بیشتری نیاز است.